مثل یک اتاق پر و شلوغ که هیچ چیز سر جایش نیست می ماند .
شلوغ است اما خالی است . فقط باید مرتبش کنی .حوصله که نداشته باشی دیگران می آیند (آدم ها می آیند !) مرتبش می کنند . تو هم ( نه این که باید!) دوستش می داری...
چه قدر خوب می شد که هیچ وقت فکر نمی کردی و فقط تصور می کردی هرچه را که دوست می داری
..........................................................................................................................................
پ.ن 1:گاهی آنقدر عقب می مانی که مجبوری با انشای سر کلاست که تو 5 min نوشتی جبران کنی!(شایدم جلو افتادی !دلت هم بخواد!!)
پ.ن2:چه قدر پر شده زندگیم!!!از آدم ها از دیگران که همش تو نوشته هام قدم می زنن و تو فکرم ...
پ.ن3:لب ساحل ، شب تاریک، موج های آروم، نسیم خوووووووووووووووب!!!، آی آدم هااااااااااااا!!!
پ.ن4:زندگی سخت شده!!!